கனடாவில் இருந்து அசோக் – 1

This website is for sale. If you’re interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000

Tamil Kamakathaikal – Emirates இன் ராட்சத விமானம் சென்னை அண்ணா விமான நிலையத்தை நோக்கி கீழேயிறங்கத் தொடங்கியது. economy class 21A சீட்டில் ஜன்னலோரமாக உட்கார்ந்திருந்த நான், சீட் பெல்ட் இணைத்துவிட்டு ஜன்னல் வழியாக எட்டிப் பார்த்தேன். வங்கக் கடலில் வெளிச்சம் பரவத் தொடங்கியிருந்தது. விமானம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இறங்குகையில் கடலின் நிறம் ஒவ்வொரு நொடியும் மாறிக்கொண்டே வந்தது.

(நீங்களும் உங்கள் கதையை எங்களுடன் பகிருந்து கொள்ளுங்கள் . எங்கள் தளத்தில் பதிவு(Register)செய்து உங்கள் கதையை எழுதவும்) . தயவு செய்து பெரிய கதையாக எழுதவும் . கதையை இங்கும் அனுப்பலாம் : [email protected]

இந்த கதையை எழுதியவர் : SOWMIYA

தங்க நிறத்தில் ஜொலிக்கத் தொடங்கும்போது கதிரவன் லேசாகக் கடலிலிருந்து வெளியே எட்டிப்பார்த்தான். விமான நிலையத்தை நெருங்கிவிட்டோ ம் என்று ஒரு பெண்குரல் அறிவித்தது. வழக்கமான சர்ர்ர்ர்ய்ய்ய்ன்ங்ங்ங் என்ற ஓசையுடன் உலோகப் பறவை இந்திய மண்ணைத் தொட்டது. “The outside temperature is 20 degree Celsius” என்று கூறினாள். ஒரு பக்கம் சிரிப்பாக இருந்தது. இது ஜனவரி மாதம். இரண்டு நாட்கள் முன்பு நான் டொரோண்டோ விலிருந்து புறப்படுகையில் மைனஸ் 20. இங்கே ப்ளஸ் 20ஆ. ஆனால் சென்னைவாசிகளுக்கு இந்த 20ஏ பயங்கர குளிராக இருக்கும். மாமா-மாமிக்கள் ஸ்வெட்டர் மஃப்ளர் அணிந்து மார்கழி மாத பஜனைக்கு செல்வர்.

விமானத்தைவிட்டு இறங்குமுன் ஒரு சிறிய அறிமுகம். என் பெயர் அசோக். வயது 28. திருச்சி அருகே ஒரு சிறிய கிராமத்தில் தாய் தந்தையில்லாத ஒரு ஏழை குடும்பத்தில் பிறந்து படிப்பில் படுசுட்டியாக இருந்து, scholarshipல் திருச்சி RECயில் பொறியியல் படித்து, வேலைபார்த்து, இப்போது கனடாவில் கை நிறைய சம்பளம். திருமணம் செய்துகொள்ளாமல் இன்னும் சரியான பெண்ணைத் தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன். 4 வருடங்களாக கனடா வாசம். அந்த வெள்ளைக்காரிப் பெண்களைக் கண்டாலே ஒரு எரிச்சல். நம்மூர் காவிரிக்கரையில் வளர்ந்த பெண்ணின் நிர்மலமான அழகுக்கு வெறும் வெள்ளைத் தோல் மட்டும் ஈடாகுமா. எவ்வளவோ சந்தர்ப்பங்கள் வாய்த்தும் அந்த ஊர் பெண்கள் பின்னால் நான் அலைவதில்லை. எப்போதாவது அரிப்பைப் போக்கிக்கொள்ள சில முறை படுத்ததோடு சரி. படுக்கையில் என் திறமையைக் கண்டு வியந்த வெள்ளைக்காரிகள் என் பின்னால் அலைந்தாலும் நான் அவர்களை வெட்டிவிடுவேன்.

நான் திருச்சியை விட்டு வெளியேறியவுடன் இந்தியாவுடனான தொடர்பு ஒன்றுமேயில்லை. எனக்கென்று உறவுகள் ஒருவருமில்லை. சொல்லிக்கொள்ளும்படியான தொடர்பு என்பது என் நண்பன் சிவகுமார் மட்டுமே. மாயனூரில் நதியில் நீச்சல் கற்றுக்கொண்ட வயதில் நண்பர்கள். தொழிலதிபரின் மகன். ஒரு காலத்தில் உயிர்த் தோழன். பின்னர் எங்கெங்கோ பிரிந்து விட்டாலும், at least இன்றுவரை கடிததொடர்பு வைத்துக்கொண்டிருந்தோம். of course e-mailல் இப்போதும் கருத்துகள் பரிமாறிக்கொள்வோம். அவன் தந்தை அவனுக்காக சென்னையில் ஒரு கெமிக்கல் பிஸினஸ் தொடங்கியிருப்பதாகவும், அதை அவன் திறம்பட நிர்வாகிப்பதாகவும் சொல்லியிருந்தான். இதோ, ஒரு வருடத்திற்கு முன் அவனுக்குத் திருமணம் என்று e-பத்திரிக்கை வந்திருந்தது. திருமண ஃபோட்டொவும் ஸ்கேன் செய்து அனுப்பியிருந்தான். பரவாயில்லை பெண் அழகாகத் தான் இருந்தாள். ஆனாலும் இந்த reception என்ற பெயரில் நம் ஊரில் நடக்கும் கூத்தின் போது ஏன் தான் பெண்ணுக்கு கன்னாபின்னா என்று அலங்காரம் செய்கிறார்களோ தெரியவில்லை. எனக்குத் தெரிந்து ஒப்பனை இல்லாமல் கிளி போல இருக்கும் பெண்களை, அதீத ஒப்பனையினால் குரங்காக மாற்றும் திறன் நம்மூர் beauticianகளுக்கு உண்டு. சிவகுமார் மனைவி சித்ராவுக்கும் அதே கதிதான் நேர்ந்திருந்தது.

கனடாவில் எவ்வளவு தான் கைநிறைய சம்பாதித்தாலும் மனதிற்குள் நம் தமிழ்நாடு சென்று சில நாட்கள் அமைதியில் கழித்து வரவேண்டும் என்ற ஆவல் எனக்குள் இருந்தது. எனக்கு இப்போது இந்தியாவில் (ஏன், இந்த உலகில்) இருந்த ஒரே பற்றுதல் சிவகுமார் மட்டும் தான். சிறு வயதில் பணம் என்றால் வாயைப் பிளக்கும் நிலையில் இருந்து விட்டு, இப்போது டாலர்கள் கொட்டிக் கிடக்கும் போது ஒரு விதமான அலுப்பு வந்துவிடுகிறது. அந்த அலுப்பு தீர்ந்து fresh ஆக மீண்டும் வருகிறேன் என்று என் கம்பெனியில் சொல்லிவிட்டு, டொரொண்டோ வில் விமானம் ஏறினேன். அங்கிருந்து துபாய் வரை பயணம். துபாயில் சில மணி நேரம் shopping festival என்று சுற்றிவிட்டு, பயன்படும்படியாக ஒன்றுமில்லை என்று அறிந்து ஏதோ வந்ததிற்கு ஓரிரு ஆயிரம் திர்ஹாம்கள் செலவளித்து மீண்டும் இரவில் emirates இல் பயணித்து சென்னையில் இதோ இறங்கியுள்ளேன்.

சிவாவிடம் என் program அனுப்பியிருந்தேன். சென்னை வந்துவிட்டு, சில நாட்கள் அவனுடன் தங்கி சென்னையும் அதன் சுற்றுப்புறங்களையும் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு, பின்னர் காவிரிக்கரையில் சில நாட்கள் தங்கிவிட்டு ஒரு மாதம் கழித்து மீண்டும் வெள்ளைக்கார வாழ்க்கைக்கு திரும்புவதாக ப்ளான். சிவாவின் emailல் அவன் பிஸினஸ் பற்றி விவரித்துவிட்டு, நான் சென்னை வந்து சேரும் போது அவன் மும்பாய் சென்றிருப்பான் என்றும் மறுநாள் அவனும் வந்து என்னுடன் சேர்ந்துகொள்வதாகவும் கூறியிருந்தான். அவனுக்கு பதிலாக அவன் மனைவி சித்ரா என்னை விமானநிலையத்தில் வரவேற்று அழைத்துச் செல்வாள் என்றும் சொன்னான்.

உடல் சற்று அலுப்பாக இருந்தாலும் தமிழ் மண்ணைப் பார்த்ததும் ஒரு உற்சாகம் தொற்றிக்கொண்டது. அடாடா மார்கழி மாதத்து காலைப் பொழுதில் இங்கே எப்படி லேசான சிலுசிலுவென்று இருக்கிறது. இதே கனடா என்றால் 6-7 layerகள் உடைகளை அணிந்து தூக்க முடியாமல் தூக்கிக்கொண்டு நடக்க வேண்டும். இங்கே நான் ஸ்டைலாக ஒரு லெதர் ஜாக்கெட் மட்டும் அணிந்து விமானத்திலிருந்து இறங்கினேன். அதுவும் தேவையில்லைதான், ஆனாலும் கொஞ்சமாவது ஸ்டைல் செய்தால் கஸ்டம்ஸ்காரர்கள் கஷ்டம்ஸ் தரமாட்டார்கள் என்று அபிப்ராயம். immigration, luggage retrieval, customs எல்லாம் முடிவதற்கு 1 மணி நேரம் பிடித்தது. தாண்டி வெளிவரும் போது காலை மணி ஏழு. கஸ்டம்ஸ் தாண்டிய அடுத்த 10 அடியில் ஒரு பெண் “அசோக், டொரொண்டோ ” என்று எழுதிய அட்டையைப் பிடித்து நின்றிருந்தாள்.

நான் ஒரு நிமிடம் அப்படியே ஸ்தம்பித்து நின்றுவிட்டேன். நான் கணித்தது 100% சரிதான். திருமணத்தின் போது கிளியை beautician கையில் கொடுத்து குரங்காக மாற்றியிருப்பார்கள் என்று கணித்தது 100% சரி. மிஞ்சிப்போனால் 22 வயதிருக்கலாம். சராசரி உயரம். ஹைஹீல்ஸ் அணிந்திருந்தாள். அழகான வட்டமான முகம். ஒண்ணுமே தெரியாத பப்பாவுக்கு பால் வடியும் முகம் என்று சொல்வார்களே, அது போல் கன்னத்தைத் தோடாலே எங்கே பால் வடியுமோ என்பது போல வழவழப்பு. சிறிய கண்கள். ஆனால் இமை முடிகள் நீளமாக செக்ஸியாக இருந்தன. வில் போல் வளைந்த திருத்தப்பட்ட புருவம். பழைய நடிகை சீதாவைப்போல் சிறிய வாய்; கவ்வத் தூண்டும் இதழ்கள். லிப்ஸ்டிக் பூசத் தேவையில்லாத உதடுகள்.

நடு இடுப்பைத் தொடும் கருங்கூந்தலை அலை அலையாக அப்படியே லூஸாக விட்டிருந்தாள். சிம்பிளான இளம்நீல நிற சுரிதார் அணிந்திருந்தாள். துப்பட்டாவை நேர்த்தியாக அணிந்து முக்கியமான பாகங்களை அற்புதமாக மூடியிருந்தாள். சங்குக் கழுத்தைப் பார்த்து வியந்து போனேன். நம்மூர் பெண்களின் நிர்மலமான நிறத்திற்கு வெள்ளைத்தோல்காரிகள் என்றேனும் ஈடாவார்களா? நிமிர்ந்து நின்ற சித்ராவுக்கு சற்றே அளவிற்கு அதிகமான அழகான மார்பகங்கள். நான் அவளை நோக்கி நடந்து செல்வதைப் பார்த்து புரிந்துகொண்டாள். “ஹலோ மிஸ்டர் அசோக், வாங்க, வெல்கம் டு இந்தியா.” என்று மில்லியன் வோல்ட் புன்னகை வீசினாள். கனடாவிலிருந்த பழக்கத்தில் அனிச்சையாக கைகுலுக்குவதற்காக நீட்டினேன். அவள் மீண்டும் புன்னகைத்து, ஆனால் கை கொடுக்காமல். “வாங்க மிஸ்டர் அசோக். சிவாவால வர முடியல்ல, ரொம்ப வருத்தப்பட்டார். வாங்க” என்று திரும்பி நடந்தாள். அகன்ற இடுப்பை புஷ்டியான புட்டங்கள் அலங்கரித்தன. அலைபாயும் கூந்தல் அவள் முதுகை வருடிக்கொடுத்தது…. என்னவோ என் கைகளை வருடியதைப் போல் இனிமையாக இருந்தது.

கம்பீரமாக சித்ரா என் முன்னால் நடந்து செல்ல, நான் trollyயைத் தள்ளிக்கொண்டு நாய்க்குட்டிபோல் அவளைப் பின் தொடர்ந்தேன்.

“ரொம்ப டயரிங்கா இருந்ததா மிஸ்டர் அசோக்?”

“ஐ’யம் சாரி சித்ரா.. முதல்ல இந்த மிஸ்டர்.. கிஸ்டர் வேலையை எல்லாம் நிப்பாட்டுங்களேன்..” எனக்கு மிகவும் சங்கோஜமாக இருந்தது. கனடாவில் இது போன்று மிஸ்டர்… சார்… என்றெல்லாம் அழைப்பதே இல்லை. நண்பர்களின் குடும்பம் என்றால் உடனடியாக “முதல் பெயர்” அழைத்தே பழக்கம்.

“ஓஓ.. சரி அசோக்..” கலகலவென்று சிரித்தாள். நான் உடனடியாக அவள் பெயரைச் சொல்லி அழைத்ததை அவள் விரும்பியிருப்பாள் போலும். வெளியே நடந்து வந்து ஒரு ஹோண்டா சிடியை நெருங்கினோம். ரிமோட்டை க்ளிக்கினாள் போலும். பளிச்சென்று மஞ்சள் விளக்குகள் மின்னின. சரக்கென்று சிறு ஓசை. டிக்கியைத் திறந்தாள் (காரின் டிக்கியைத் தான். ஆனால் என் கண்கள் என்னவோ சித்ராவின் அகன்ற பின்புற டிக்கியின் மீது பரவிக்கொண்டிருந்தன). சாமான்களை எடுத்து வைத்தேன். (லக்கேஜ் தான். என் சாமான் உள்ளே திமிறிக்கொண்டிருந்தது. என் தோழன் மனைவியின் அற்புதத்தைக் கண்டு நிமிர்ந்து நின்றான் என் தம்பி)

“உக்காருங்க.” வண்டிக்கு டிரைவர் யாரும் இல்லை. நல்ல வேளை. இந்தியாவிலிருக்கும் பணக்காரர்களுக்கு டிரைவர்கள் அமர்த்திக்கொள்வதில் அப்படி என்ன ஆர்வமோ? தாங்களே வண்டி ஓட்ட நம்பிக்கை இல்லையோ? நல்ல வேளையாக சித்ராவின் வண்டிக்கு டிரைவர் இல்லை. அவளே ஓட்டுனர் இருக்கையில் அமர்ந்தாள். அவளது அகன்ற புட்டம் ஜம்மென்று இருக்கையில் அமர்ந்தது. இருக்கையை நிறைத்தது. அருகிலிருக்கும் இருக்கையை என்னிடம் சுட்டிக் காட்டினாள். ஜாக்கிரதையாக அவள் மீது என் கைகள் படாதவாறு ஒதுங்கி அமர்ந்தேன். பார்ப்பதற்கு வசீகரமாக இருக்கின்றாள் என்று நான் ஏதாவது வசீகரமாக செய்துவிடக்கூடாது பாருங்கள்? என் தோழன் மனைவியின் கற்புக்கு என்னால் பங்கம் ஏற்படக்கூடாதே!.. சற்று ஒதுங்கி அமர்ந்தேன். ஓரக்கண்ணால் பார்த்து புன்னகைத்தாள்.. ஆனால் ஒன்றும் கூறவில்லை.

லாவகமாக வண்டியை ஓட்டினாள். கனடாவைப் பற்றியும் என் வாழ்க்கை பற்றியும் விசாரித்தாள். நாகரீகமாக விசாரித்தாள். தேவையில்லாமல் personal கேள்விகள் கேட்கவில்லை. படித்தவள். பெரிய குடும்பத்தில் பிறந்தவள் போலும். நாகரீகம் தெரிந்திருந்தது.

“உங்க ஃப்ரெண்ட் உங்களைப் பத்தி பேசாத நாள் இல்லை… நீங்க ரெண்டு பேரும் திருச்சியில் அடித்த லூட்டிகள் பத்தி சொல்லிக்கிட்டே இருப்பார்.” ஒரு பக்கம் பெருமையாக இருந்தது. ஆனால்… பாவி சிவகுமார்.. என்னவெல்லாம் சொல்லியிருக்கானோ.. எல்லா லூட்டிகளையும் சொல்லியிருப்பானா??? முக்கொம்பில் நீச்சலடிக்கும் போது பெண்களை சைட் அடித்தது??…. அந்த மீனவப் பெண்ணுடன்…ம்ம்..ம்ம்… என்னவெல்லாம் சொல்லாமல் மறைத்திருப்பான்? ஓரக்கண்ணால் பார்த்தேன்.

நான் ஒரு கலா ரசிகன். கலையம்சமுள்ள எதையும் ரசிப்பேன். கொஞ்சமாக சதைப் பற்றுள்ள கலையம்சமுள்ள பெண்ணென்றால்…ம்ம்ம்.. கொழு கொழு என்று அல்ல… ஆனால் ஆங்காங்கே கொஞ்சம் எக்ஸ்டிரா சதை இருக்க வேண்டும். வயிறு லேசான மேடு; தோள்கள் குச்சி குச்சியாக இருக்காமல், சித்ராவிற்கு இருப்பது போல் கொஞ்சம் மொழுமொழுவென்று; அதிலும் அவளுடைய கமீஸ் தோள்களை சற்று இறுக்கிப் பிடித்திருப்பது போல்; முன்புறமும், பின்புறமும் சற்று அளவிற்கு அதிகமாக; விம்மும் மார்பகங்களும், அசையும் புட்டங்களும்…..ம்ம்ம்.. தென்னிந்தியப் பெண்களுக்கு ஈடு வேறு எங்கு கிடைக்கும்?

சித்ராவின் செப்பு போன்ற குறுகிய வாயும் சற்றே தடித்த உதடுகளும் அசைந்தபடி அவள் பேசுவதை இன்று முழுதும் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கலாம் போல இருந்தது. அவள் பேசியது பாதிக்கு மேல் என் காதுகளில் விழவே இல்லை. மென்மையாக பேசினாள். அது மட்டுமல்ல. என் கவனம் முழுதும் அவளது உதட்டசைவின் லாவகத்திலேயே லயித்திருந்தது. என் நண்பன் சிவகுமார் தினம் தினம் சுவைக்கும் காம உதடுகள்!!!. ம்ம்ம் கொடுத்து வைத்தவன். தேன்பலா இதழ்கள்… ம்ம்ம்.. திடீரென்று ஏனோ நானும் என் நண்பனும் திருப்பராய்துறையில் காவேரியில் நீச்சலடித்தது நினைவிற்கு வந்தது. அன்று முதல் முறையாக என் முன்னாலேயே சிவா தன் ஜட்டியை அவிழ்த்து அங்கே துண்டால் துடைத்துக்கொண்ட காட்சி நினைவில் வந்தது. அவ்வளவு நெருக்கத்தில் நன்கு வளர்ந்த பூளை நான் கண்டது முதல் முறை – அதாவது என் சுண்ணியைத் தவிர மற்றொருவனின் பூளை. குண்டான, தடிமனான சுண்ணி சிவாவிற்கு. நீளம் சற்று குறைவு என்றாலும் செமை கெட்டி. சித்ராவின் செப்பு போன்ற வாயினுள் சிவாவின் சுண்ணி இயங்கியிருக்குமா? இந்தியப் பெண்கள் வாய் போடுவார்களா? என் நீண்ட ஆயுதத்தை பல வெள்ளைக்காரிகள் வாயில் வாங்கி சப்பி இருக்கின்றனர். ஆனால் சித்ரா போன்ற தென்னிந்திய இல்லத்தரசிகள் தன் கணவரின் பூளை ஊம்புவார்களா? பாவம் சித்ராவின் வாய் பிளந்துவிடுமே??

எனக்கு இருப்புக் கொள்ளவில்லை. சித்ராவைப் பார்க்கப் பார்க்க வேறு ஒன்றுமே தோன்றவில்லையே!!!. இத்தனைக்கும் அவள் ஒன்றும் திறந்து காட்டவில்லை. அருமையாக, நேர்த்தியாக, அழகாக, அமைதியான, conservative ஆடை அணிந்திருக்கின்றாள். சற்றும் கவர்ச்சி காட்டவில்லை. பேச்சிலும் நேர்த்தி. கணவனின் நண்பனிடம் எப்படி மரியாதையாக அதே நேரம் மிகுந்த நட்புடன் பழகவேண்டுமோ அப்படி மட்டுமே பழகுகின்றாள். அவள் நடவடிக்கைகளில் சற்றும் கல்மிஷம் தெரியவில்லை. ஆனால் என் குரங்கு மனம் மட்டும் சித்ராவை ஒரு காமப் பதுமையாகவே பார்க்கின்றதே!!! ச்ச்சே… தவறு…

“என்ன அசோக்.. உடம்பு சரியில்லையா? வீடு வந்தது கூட தெரியாம அப்பிடியே உக்காந்திருக்கீங்க?” சித்ராவின் தேன் குரல் கேட்டு சட்டென்று முழித்தேன். தூக்கத்திலிருந்து விடுப்பட்டவன் போல் தலையை சிலுப்பினேன். அழகு தேவதை என்னை பார்த்து ஒரு மாதிரியான பரிதாபத்துடன் புன்னகைத்துக்கொண்டிருந்தாள்.

“ஓஓ… சாரி சித்ரா… கொஞ்சம் ஜெட் லாக் அவ்வளவுதான்.” பொய்… பொய்.. சுத்தப் பொய். டொரொண்டோ விலிருந்து துபாய் வரை குறட்டை விட்டுத் தூங்கியாகிவிட்டது. விமானப் பணிப்பெண் அளித்த விஸ்கியை லேசாக உறிந்துவிட்டுத் தூங்கியவன், அடுத்த 7 மணி நேரத்திற்கு குறட்டை விடாத குறை தான். விமானத்தில் அளிக்கப்பட்ட ஒரு வேளை உணவையும் என் தூக்கத்தினால் பறிகொடுத்தேன். துபாயில் ஏறியதும் மீண்டும் தூங்கியவன். இதோ இரண்டு மணி நேரம் முன்னர் தான் விழித்தேன். ஜெட் லாக் எல்லாம் ஒன்றுமில்லை. தெளிவாகத்தான் இருந்தேன். except for சித்ராவின் மீது ஏற்பட்ட மோகம் தவிர. அநியாயமான மோகம்… சித்ரா என் உயிர் தோழன் மனைவியின் மீது மோகம்……

“பரவாயில்லை அசோக். கொஞ்சம் நேரம் ரெஸ்ட் எடுங்க. மணி எட்டு தானே. ரெண்டு மணி நேரம் தூங்கி எழுந்திருங்க. சரியாயிரும். கமான். வெல்கம் டு அவர் ஹவுஸ்.” வண்டியை ஒரு போர்டிகோவில் நிறுத்திவிட்டு இறங்கினாள்.

பெரிய நிலத்தில் கட்டப்பட்ட சிறிய பங்களா. சுற்றிலிருக்கும் தோட்டம் தான் அதிக இடம் எடுத்திருந்தது. அழகாகக் கட்டப்பட்ட தனி வீடு.

“வாங்க ப்ளீஸ். லக்கேஜ் எல்லாம் வாட்ச்மேன் எடுத்துட்டு வருவான். வெல்கம்.”

“தாங்க்ஸ்.” என்றபடி இறங்கினேன். வீட்டின் படிகள் இறங்கினேன். எங்கிருந்தோ ஓடி வந்த ஒரு கூர்க்கா எனக்கு ஒரு சலாம் அடித்துவிட்டு பெட்டிகளை வண்டியிலிருந்து வெளியே எடுத்தான். நான் அசைந்தாடும் கூந்தலையும் மெதுவாகப்புரளும் குண்டிகளையும் பின்தொடர்ந்து வீட்டின் படிகள் ஏறினேன்.

வீட்டின் படிகளில் நான் ஏறினேன். ஆனால் என் குரங்கு மனத்திரையில் சித்ராவை ஏறுவது போன்ற ஒரு குதூகலம்.

ம்ம்ம்ம்…. Kanavan Pool Oombum Tamil Kamakathaikal

தொடரும்

NEXT PART

This website is for sale. If you’re interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000