பேட்சுளர் ரூம் புதுமண ஜோடி – 6

நீண்ட இடைவெளிக்கு மன்னிக்கவும். இந்த கதையின் முந்தைய பதிவுகளில் நீங்கள் செய்த கமெண்ட்டுகளை படித்தேன். கதையை தொடர அதுவே என்னை ஊக்குவிக்கிறது.

நீங்கள் ஆசைப்பட்டு கெட்ட அனைத்தையும் பல்லவி இந்த பகுதியில் பூர்த்தி செய்து விடுவாள் என்று நம்புகிறேன். முந்தைய பதிவை படிக்காமல் வருபவர்கள் நேரம் இருந்தால் படித்து விட்டு வரவும். முன்னுரை கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. சரி வாங்க கதைக்கு போகலாம்.

முன்னுரை: சுந்தர் திருமணத்திற்கு பின் தன் மனைவி பல்லவியுடன் தன் நண்பர்களின் பேட்சுளர் ரூமிற்கு வருகிறான். கொரோனா காரணத்தால் வேறு வீடு கிடைக்காமல் இங்கேயே குடி ஏருகிறான். சுந்தரின் நண்பர்கள் அருண் மட்டும் கிஷோர் பல்லவியிடம் நல்ல நண்பர்களாக பழக அவளும் பழகிக்கொண்டாள். இன்னொரு நண்பன் பாலா அவளிடம் எப்படி நடக்கிறான். மேலும் இங்கு இவர்களுக்குள் நடக்கும் விஷயங்களே இக்கதைக்கரு.

இதுவரை: சுந்தர் தன் மனைவி பல்லவியின் உண்மையான காதலை பார்த்து மனம் பொறுக்காமல் தான் பாலாவின் காதலியுடன் செய்த கூட்டு கலவியை ஒத்துக்கொள்கிறேன். அதை கேட்ட பல்லவிக்கும் அந்த ஆசை மலர்ந்தது. புருஷனிடம் அதை மறைக்காமல் கூறி அனுமதி கேட்க, சுந்தர் அலண்டு போனான். தன் மனைவி மனதில் இப்படி ஒரு ஆசையை தூண்டி விட்டதை எண்ணி வருத்தமுற்றாலும், இருவருக்கும் ஒரே ஆசைதான் என்று சம்மதித்தான்.

இனி:

பல்லவி: என்னங்க அவங்களுக்கு என்ன பிடிக்குமா? நீங்க சொல்லுற மாதிரி எல்லாம் நடக்குமா?

கிஷோர்: உனக்கு என்னடி? கும்முனு நயன்தாரா மாதிரி இருக்க. அதும் இந்த கிஷோர் பையன் விட்டா உன்ன கடிச்சு சாப்பிட்டு விடுவான். உன்னோட குட்டி இடுப்பு மடிப்பு அவங்கள நாக்க தொங்க போட வெக்குது. உன் கொழுத்த குண்டிய அவங்க வெறிக்க வெறிக்க பார்க்கிறது நானே பார்த்திருக்கிறேன்.

பல்லவி: பாக்குற அப்போ உங்களுக்கு கோவம் வரலையா மாமா? சுந்தர்: கோவம் வந்துச்சு. வேற வழி இல்ல. கொஞ்ச நாள் தானே. அப்புறம் தனியா போயுடுவோம் நு பொருத்துக்கிட்டென்.

பல்லவி: இனிமே நான் சொல்றது மட்டும் நீங்க செய்ங்க. மிச்ச விஷயத்த நான் பாத்துக்கிறேன். சுந்தர்: (அவள் புண்டையைத் தொட்டு) உன்ன இப்படியெல்லாம் யோசிக்கவே இல்ல. பல்லவி: எப்படி யோசிக்கல?

சுந்தர்: உனக்குள்ள இப்படி ஆசை எல்லாம் இருக்கும் நு தான். பல்லவி: லூசு மாமா. என் கூதி ஈரத்துக்கு நீ தான் காரணம். மோத ராத்திரி ல என் கிட்ட கண்டத சொல்லி ஒரு அப்பாவி பொன்ன இப்படி ஆக்குனதே நீ தான்.

சுந்தர்: சரி நாளைக்கு நீ என்ன பண்ணுவ அது சொல்லு. பல்லவி: அதெல்லாம் நான் சொல்லமாட்டேன். செஞ்சு காட்டித்தான் பழக்கம். மொதல்ல நீங்க உங்க ஃப்ரெண்ட்ஸ வீட்டுக்கு வர சொல்லுங்க.

சுந்தர் அருணுக்கு கால் செய்து, வர சொன்னான். சரி என்று அருணும் கிஷொரும் வந்தனர். சுந்தர்: பாலா எங்க?

கிஷோர்: அவன் தலை வலிக்குது தூங்குறேன் நு சொல்லி படுத்துட்டான். நாங்களும் போய் படுக்கட்டா? சுந்தர் பல்லவியை பார்த்தான். அவள் எதும் கூறாமல் கோபமாய் இருப்பது போல் கீழே குனிந்து கொண்டாள். சுந்தர்: சரி போங்க. நாளைக்கு பேசிக்கொள்ளலாம். அவ கோவமா இருக்கா. (பாயை எடுத்து கொண்டு மேலே கிளம்பினர்)

காலை நேரத்தில் எழுந்து பல்லவி டீ வைத்து ஒரு பாத்திரமும் 3 தம்ளர் எடுத்துக்கொண்டு மேலே சென்று அருணை எழுப்பினாள்.

பல்லவி: அண்ணா. அண்ணா… அருண்: (எழுந்தான். பல்லவி தன்னை அண்ணா என்று கூப்பிடுவது புதிதாக இருந்தது. சொல்வதரியாமல் திகைத்தான். பல்லவி ஒரு கருநீல புடவையில் தலையை காட்டிக்கொண்டு நின்றாள்).

பல்லவி: 3 பேரும் எந்திரிச்சு வாங்கண்ணா. இந்தாங்க டீ குடிச்சுட்டு எழுந்து வாங்க. அருண்: (. )சரி மா. சரி மா.

அருண்:(அவள் குண்டியை வெறிக்க பார்த்து விட்டே) ‘ என்ன இவ அண்ணா அண்ணா நு கூப்பிடுறா?’ சுந்தர்: என்னடி எழுப்பி விட்டியா?

பல்லவி: எழுப்பிட்டென். தோ வண்டாங்க (பாலா, கிஷோர், அருண் உள்ளே வந்தனர். பல்லவி அவர்களை பார்க்க கூட இல்லை. திரும்பி கொண்டாள்) சுந்தர்: எத்தன மணிக்கு டா ட்ரெயின்? பாலா: 12 மணிக்கு.

சுந்தர்: சரி. எல்லாம் பேக் பண்ணியாச்சா? பாலா: பண்ணிட்டேன் சுந்தர். ரெடி ஆய்ட்டு கிளம்புறேன்.

சுந்தர்: ரெடி ஆகு. நான் கொண்டு பொய் ஸ்டேஷன் ல விடுறேன். பாலா: சரி டா( வேக வேகமாக ரெடி ஆகி கிளம்பினான்) பாலா: போய்ட்டு வாரேன் டா கிஷோர் அருண். சுந்தர்: பல்லவி கிட்ட சொல்லிட்டு வா.

பாலா: (கிட்சணில் பல்லவி திரும்பி நிற்க) போய்ட்டு வரெங்க. (பல்லவி எதும் பேசவில்லை) சுந்தர்: சரி வாடா போலாம். டிரெயின் கு டைம் ஆய்டும் ( இருவரும் கிளம்பி சென்றனர். கொஞ்ச நேரம் யாரும் பேசாமல் இருக்க).

பல்லவி: அண்ணா. எதாச்சும் சாப்பிடுறீங்களா? (கிஷோர் முழித்தான்) அருண்: கொஞ்ச நேரம் போகட்டும். அப்புறம் சாப்பிடுரோம் (அவள் உள்ளே சென்றாள்) கிஷோர்: (அருணிடம்) என்னடா அண்ணா நு கூப்பிடுறா?

அருண்: அவ கோவமா இருக்கா டா. அவ நம்ம கிட்ட ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஆக பழகுனது தப்பு நு இப்போ அண்ணா நு கூப்பிடுறா. விடு பாலா மேல தான் தப்பு. இப்படி பண்ணி இருக்க கூடாது.

பல்லவி: (கிட்செனில் இருந்து இவர்கள் பேசுவதை கேட்டுக்கொண்டு) ‘ நாம நினைச்ச மாறியே நடக்குது ‘ (பாத்திரம் கழுவுவது போல் தன் ஜாக்கெட் சேலை மேல் தண்ணி தெளிச்சு ஈரமாக்கி கொண்டாள். சேலையை விழக்கி ஜாக்கெட்டுடன் ஒரு முலையை மட்டும் மறைத்த படி அவர்களிடம் சென்றாள்).

பல்லவி: சாப்பிட என்ன அண்ணா செய்வது? (அவள் நினைத்த படி அவளின் கொழுத்த முலையை இருவரும் பார்த்தனர்) அண்ணா…

கிஷோர்: எதுநாளும் செய் பல்லவி.

பல்லவி: (கோவமாய் மாராப்பை சரி செய்வது போல்) எல்லா ஆம்பலையும் ஒரே மாதிரி தான் ( அவர்களுக்கு கேட்கும் படி முணங்கிகொண்டு கிட்செனுக்குள் சென்றாள்).

அருண்: ஐயோ ஏண்டா. யூ புத்தி ஏன் இப்படி போகுது. அவளே கோவமா இருக்கா. கிஷோர்: கண்ணு எங்கடா கேட்குது. பப்பாளி பழம் மாறி இருந்தா எப்படி டா பாக்காம இருக்கிறது? நீ பாக்கல நு சத்தியம் பண்ணு.

அருண்: அது சரி. நீ ஏன் டா வெச்ச கண்ணு வாங்காம பாக்குற? கிஷோர்: சாரி டா. மறந்து பாத்துட்டேன். அருண்: பாவம் டா அவ. வந்தப்போ நல்லா பேசி சிரிச்சுட்டு இருந்தவ.

கிஷோர்: ஆமா டா. அன்னைக்கு கூட எனக்கு கை அடிச்சு விட்டு கஞ்சிய மூஞ்சில விட்டுட்டேன். எனக்கு அவள எப்போ பார்த்தாலும் அன்னைக்கு என் கஞ்சி அவ மூஞ்சில வடிஞ்சது தான் டா கண்ணுக்கு முன்னாடி வருது. பல்லவி: அப்படியா கிஷோர் அண்ணா? (இவர்கள் பேசுவதை பின்னாடி நின்று கேட்டுக்கொண்டு கையை கட்டி முறைத்து கொண்டு) (இவர்கள் இருவரும் அதிர்ந்து பொகினர்).

பல்லவி: இப்போ என் மொகத்த பாருங்க உங்க கஞ்சி வடியுதான் நு…. சொல்லுங்க உங்களுக்கு அப்படித்தானே எப்பயும் தெரியும். கிஷோர்: அது… அது வந்து.

பல்லவி: அருண் அண்ணா உங்களுக்கு எப்படி தெரியுது அம்மணமா உங்க கூட படுத்திருக்க மாறி தெரியுதா? அருண்: ஏன் மா இப்படி எல்லாம் பேசுற? பாலா செஞ்சு தப்புக்கு எங்க மேல ஏன் கோவப்படுற?

பல்லவி: (அழுவது போல் நடித்தாள்) உங்களை எல்லாம் நம்பி தான் என் புருஷன் விட்டுட்டு பொராரு. நானும் தனி குடித்தனம் போகிறோம் என்று ஆசையில தான் இங்க வந்தேன். நானும் பொண்ணு தான? இப்படி ஒரே வீட்டுல எல்லாரும் இருக்கிறோம் நு நிலைமை வந்துருச்சு.

சரி நீங்க எல்லாம் நல்ல ப்ரெண்ட்லி ஆக பழகுறீங்க நு ஒரு சந்தோசம் இருந்துது. ஆனா நீங்களும் என்ன தப்பாவே தான் பாக்குறீங்க. நான் என்ன பண்ணுவேன்.

அருண்: மன்னிச்சிடு பல்லவி எங்கள. நானும் உன்கிட்ட எப்பயும் தப்பா நினைச்சது இல்ல. உன் மேல எனக்கு நல்ல மரியாதை இருக்கு. சொல்லுடா அவ கிட்ட.

கிஷோர்: ஆமா பல்லவி. நானும் உன்ன ஒரு ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஆக தான் பார்த்தேன். நான் உன்னை தொட்டது உண்மை தான். அதை நினைச்சு அசிங்க படுறேன். இனிமே அப்படி எல்லாம் பண்ண மாட்டேன். மன்னிச்சிடு. அருண்: பழைய படி எங்களுடன் சிரிச்சு பேசு. அண்ணா அண்ணா நு நீ கூப்பிறது எங்களுக்கு வருத்தமா இருக்கு.

பல்லவி: (கண்ணை துடைத்து) ரொம்ப நன்றி. நீங்க என்ன புறின்ஜிகிட்டதுக்கு. கிஷோர்: ஹப்பா இப்போ தான் எங்கள் பல்லவி முகத்துல சிரிப்பு வருது.

பல்லவி:(கிஷோரை அணைத்துக்கொண்டு) தேங்க்ஸ் டா. கிஷோர்: நீயும் கட்டிக்கோ டா.

(அருண் பல்லவியை பின்னே இருந்து அனைத்து கொண்டான்).

பல்லவி: சரி சரி இப்படியே எவளவு நேரம் கட்டி புடிச்சிட்டு இருப்பீங்க. தங்கச்சியை வெளிய விடுங்க அண்ணா. விட்டா நாள் பூரா கட்டி புடிப்பிங்க போல.

கிஷோர்: (விடாமல்) மறுபடியும் அண்ணாவா? பல்லவி: ஆமா. என் புருஷன் தான் சொன்னாரு, நீ அவங்கள அண்ணா நு கூப்பிடு. அப்போ அவங்களுக்கு எந்த தப்பான எண்ணமும் வராது நு.

கிஷோர்: அப்படியா விஷயம். பல்லவி: இனிமே நம்ம ஃப்ரெண்ட்ஸ் ஆகவே இருப்போம்.

(சுந்தர் கதவை திறந்து உள்ளே வந்தான். தன் பொண்டாட்டியை 2 நண்பர்கள் முன்னும் பின்னும் கட்டிகொண்டு நிற்பதை பார்க்கிறான். அவர்கள் இவனை பார்க்கவில்லை). சுந்தர்: பல்லவி… (மூவரும் விழகிக்கொண்டனர்).

பல்லவி: வாங்க. சீக்கிரம் வந்துட்டீங்க. சாப்பிட்டீங்களா?

சுந்தர்: பாலாவ பக்கத்துல லோக்கல் ட்ரெயின் ல ஏத்தி விட்டுட்டு வந்துட்டேன். சாப்பிடலாமா பசிக்குது. அருண்: சிஸ்டர் ஒரு வழியா சமாதானம் ஆயிட்டாங்க சுந்தர். சுந்தர்: (சிஸ்டரா…)

பல்லவி: ஆமாங்க. இப்போ எனக்கு வீட்டுல 2 அண்ணாக்கள். சுந்தர்: (நடத்து டீ நடத்து…) பாலா போனதே எனக்கு ரொம்ப நிம்மதியா இருக்கு. பொறுக்கி கிஷோர்: விடு சுந்தர். அவன் தான் பொய்ட்டான் ல.

சுந்தர்: சரி எனக்கு பசிக்குது. சாப்பிட்டு தூங்குரேன். ராத்திரி தூக்கமே இல்ல. இப்போ தான் நிம்மதியா இருக்கு.

பல்லவி: உக்காருங்க. நான் தோசை கல் வெக்கிரென். சுந்தர்: கரன்ட் இல்லையா. ரொம்ப குழுக்கமா இருக்கு.

பல்லவி: ஆமாங்க. இங்க கிச்சென் லயே இருந்து எனக்கு பாருங்க. வேர்த்து போய் நனைந்தே விட்டேன். (தோசை சுட்டு போடும்போது முந்தானை கீழே விழுக, அருண் கிஷோர் இருவரும் வச்சக்கண்ணு வாங்காமல் பார்த்தனர். பல்லவி முறைத்துகொண்டு போனாள்.

சுந்தர் சாப்பிட்டு அப்படியே சட்டையை கழட்டி போட்டு படுத்து விட்டான். படுத்து கொஞ்ச நேரத்தில் கொராட்டை விட்டு தூங்கி விட்டான். கிஷோர் அருண் சாப்பிட தோசை சுட்டு கொண்டு வந்தாள். வேண்டுமென்றே சேலையை நழுவ விட்டு அவர்களை மூடக்கு முறைத்தாள்).

பல்லவி: என்ன?

அருண்: ஒன்றும் இல்லை. இட்லி நல்லா இருக்கு. பல்லவி: நீங்க சாப்பிடுவது தோசை அண்ணா. அருண்: ஆமால.

பல்லவி: தங்கச்சியை இப்படி தான் பாப்பீங்களா? அருண்: இல்லை இல்லை. மன்னித்துடு.

பல்லவி: (கிச்சனில் மாராப்பு சேலையை அவுத்து இடுப்பை சுற்றி காட்டிக்கொண்டு, சேலை பாவாடையை தொப்புளுக்கு 4 இன்ச் கீழே இறக்கி விட்டு அடுத்த தோசையை கொண்டு வந்து போட்டாள்.

அவள் வேர்வையில் பாதி நனைந்த கருநீல ஜாக்கெட்டும் ஈரம் சொட்ட சொட்ட மின்னும் தொப்புள் மற்றும் இடுப்பை பார்த்து இருவருக்கும் நட்டுக்கொண்டது).

பல்லவி: என்ன ஆச்சு? அப்படி பாக்குறீங்க? கிஷோர்: இல்ல. ஏன் செலைய அவுத்துட்ட?

பல்லவி: அடுப்பு பக்கத்துல ரொம்ப புழுக்கமா இருக்கு. இங்க பாரு எப்படி வேர்த்து இருக்குனு. (கையை தூக்கி காட்டினாள். ஜாக்கெட் லூசாக இருக்க. முலைகளை தூக்கி பிடிக்காமல் இறங்கி இருந்தது). அருண்: ஆமா ஆமா ரொம்ப வேர்த்து இருக்கு.

(அவள் உள்ளே சென்று தோசை சுட, இருவரும் கிட்செண் பக்கம் திரும்பி உக்கார்ந்து அவளை ரசித்துகொண்டே சாப்பிட்டனர். அவள் கொழுத்த முலைகள் மேல் ஆவி பட்டு வேர்த்து ஒழுக). பல்லவி: என்ன அண்ணா திரும்பி உக்கார்ந்து இருக்கீங்க?

கிஷோர்: சும்மா தான் பல்லவி. அங்க என்ன டிவி ஆ ஓடுது?

( அவள் அலமாரி மேல் எதோ எடுப்பது போல் திரும்பி நின்றாள். அதை எடுக்க முடியாமல் குதித்து குதித்து எடுக்க, அவள் குண்டி மேலும் கீழும் ஆடியது. அதை ரசிச்சு பார்த்து கொண்டு இருந்தனர். குதிக்கும் பொது அவள் பாவாடை குண்டி மெடு வரை கீழே இறங்கிவிட்டது.

அருண்: ஐயோ கண்குள்ளா காட்சியா இருக்கேடா. இவளுக்கு ஜட்டி போடும் பழக்கம் இல்ல போல. அன்னைக்கு நான் ஒன்னு சொன்னேன் நீ நம்பல. இப்போ நம்புவ பாரு. கிஷோர்: என்னடா சொன்னே. எனக்கு ஞாபகம் இல்ல.

அருண்: பல்லவி முதுகுல இருந்து குண்டி ஆரம்பிக்கிற எடத்துல பாரு ஒரு மச்சம் இருக்கு கிஷோர்: ஆமா டா. நீ அவங்க வந்த புதுசுல அவளை பின்னாடி இருந்து அம்மணமா பாத்தேன் நு சொன்னியே. இப்போ நம்புறேன் டா. அவ குண்டி அன்னைக்கு எப்படி டா இருந்துச்சு.

அருண்: நல்ல ரவுண்ட் ஆ இருந்துச்சு டா. ஆனா இப்போ அன்னைக்கு பார்த்தத விட நல்ல கொழுத்து இருக்கு. நம்மள மேல தூங்க அனுப்பிச்சிட்டு கீழ விடாம பஜனை பண்ணுவாங்க போல. சுந்தர் நல்லா பேசஞ்சு வெச்சிருக்கான்.

கிஷோர்: இன்னும் 2 தடவை குதிச்சா கழண்டு விழுந்திரும் போல டா.

(பல்லவி இவர்கள் குசு குசுவென பேசுவதை கேட்டு திரும்பி பார்த்தாள். பார்த்ததும் வேறு எங்கோ பார்ப்பது போல் திரும்பி கொண்டனர். பாவாடையை குண்டிக்கு மேல் ஏத்தி விட்டுக்கொண்டாள்).

பல்லவி: அண்ணா. சப்பிட்டீங்களா? இங்க வந்து மேல இருக்குற அந்த மாவு டப்பா எடுத்து தாங்களேன். கிஷோர்: வேக வேகமாக சாப்பிட்டு எழுந்து கை கழுவிட்டு சென்றான். பல்லவி: (சிரித்தாள்) சாப்பிட்டு விட்டீங்களா?

கிஷோர்: சாப்பிட்டேன் சாப்பிட்டேன். (ஒரு டப்பாவை எடுத்து) இதோ இதுவா? பல்லவி: இது இல்லைனா. கள்ளமாவு டப்பா மஞ்ச கலர்ல பெருசா இருக்கும் பாருங்க.

கிஷோர்: இங்க இருக்கிறது எல்லாம் பெருசா தான் இருக்கு. ( அவள் முலைப்பிழவை பார்த்துகொண்டே. ) (ஜாக்கெட்டில் முதல் ஊக்கு கழண்டு இருந்தது. தாலி கயிறு வெளியே தொங்கி கொண்டு இருந்தது).

பல்லவி: (கீழே பார்க்க தாலியை எடுத்து உள்ளே போட்டுக்கொண்டு கழண்டு இருந்த ஊக்கை மாட்டி கை வைத்து மேலே தூக்கி விட்டு அவனை பார்த்து முறைத்து கொண்டு) சீக்கிரம் எடுத்து குடுங்கனா.

நேரம் ஆகுது. கிஷோர்: இந்தா மா உன் மாவு. ( டப்பா மூடி கழண்டு அவள் முலை மேல விழுந்தது. அதில் இருந்த மாவு கொஞ்சம் அவள் ஜாக்கெட் உள்ளே விழுந்தது).

பல்லவி: பரவா இல்லை விடுங்க. தேங்க்ஸ் னா (பொடியைத் தேச்சு விட்டுக்கொண்டு) (கிஷோர் சென்று அருண் அருகில் உக்கார்ந்து கொண்டான்).

கிஷோர்: டேய் நீ பாக்காத ஒரு மச்சத்த நான் இன்னைக்கு பாத்தேன் டா. அருண்: என்னடா சொல்லுற.

கிஷோர்: அவளோட இடது முலையில ஒன்னு இருக்கு. நான் பக்கத்துல போனேன் ல. அவ ஜாக்கெட் முதல் ஊக்கே கழண்டு இருந்தது. உள்ள போட்டு வெச்ச மாறி ஒரு மச்சம். இன்னும் கொஞ்ச நேரம் விட்டா கஞ்சிய கொட்டிருப்பேன்.

பல்லவி: ஏன்… இதுக்கு முன்னாடி கொட்டுனது பத்தலயா? (கிஷோர் முழித்தான்)

பல்லவி: இங்க பாருங்க. வெர்வையில் நல்லா போய் ஒட்டிக்கிச்சு. (கடலை மாவு அவள் மார் பிழவில் கொட்டி இருந்ததை காட்டினாள்)

(அவளுக்கு சுட்டு வைத்து இருந்த தோசையை எடுத்துக்கொண்டு வந்து இவர்கள் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள்) கிஷோர்: ஆமா ஆமா. நல்லா ஓட்டிக்கிச்சு.

பல்லவி: இந்த கரன்ட் எப்போ தான் வருமோ. வேர்த்து போய் குளிச்சிட்டு வந்த மாதிரி நனைஞ்சிட்டேன். பல்லவி: (அவள் ஜாக்கெட் நடுவில் ஒரு விரல் உள்ளே விட்டு வெளியே எடுத்து) இங்க பாருங்க வேர்வை தண்ணி சொட்டுது. (விரலில் இருந்து ஒரு சொட்டு கிஷோர் காலில் சொட்டியது. அதை கிஷோர் கையில் தொட்டு பார்த்தான்.

அருண் ஒரு பத்திரிக்கையை எடுத்து அவளுக்கு காத்து வீசி விட்டான். ஈரத்தில் காத்து பட்டதும் சிலிர்த்து போய் அனுபவித்தாள்)

பல்லவி: ஐயோ அண்ணா. சூப்பர் ஆக இருக்கு. அப்படியே ஒரு 2 நிமிஷம் வீசுங்களேன். அருண்: பொறுமையா சாப்பிடு. நீ சாப்பிடும் வரை வீசுறேன். எங்களுக்காக தான நீ கஷ்ட படுற.

பல்லவி: நீங்க ரொம்ப ஸ்வீட். லவ் யூ அண்ணா. இங்க பாருங்க உடம்பெல்லாம் சிலிர்த்து போச்சு கிஷோர்: ஆமா பல்லவி. சிலிர்த்து வெளியவே வந்துவிடும் போல.

பல்லவி: (சிலிர்த்ததால் அவள் முலைக்காம்புகள் விரைத்து ப்ராவை தாண்டி ஜாக்கெட் மேலே தெரிந்தது. உடனே ஒரு கையை வைத்து காம்புகளை மறைத்து கொண்டாள். இன்னொரு கையால் கிஷொரை பொறுக்கி பொறுக்கி என்று முதுகில் தட்டினாள்)

பல்லவி: கிஷோர் அண்ணா நீங்க மட்டும் மாறவே மாட்டீங்களா? ச்சீ. கிஷோர்: முன்னையே அன்னைக்கு பார்த்திருக்கிறேன். இது என்ன புதுசு? (ப்ராவ கழட்டிட்டு உக்கார்ந்து சீட்டு விளையாண்டதை கூறுகிறான் என்று உணர்ந்தாள்).

(தன் புருஷனுக்கு அது தெரியாது. தெரியக்கூடாது என்று எண்ணினாள். எப்படி சமாளிப்பது என்று தெரியாமல் யோசித்தாள். டக்கென்று எழுந்தாள். இடுப்பை சுற்றி கட்டி இருந்த சேலையை மொத்தமாக கழட்டி சோபா மீது போட்டு ஜாக்கெட் மற்ற கருப்பு பாவாடையில் நின்றாள்)

பல்லவி: என்னால் புழுக்கத்தை தாங்க முடியவில்லை. அண்ணா கொஞ்சம் வேகமா வீசிங்களேன். (அருண் வேகமாக வீசினான். கிஷோர் தான் ஒரு புக்கை எடுத்து வீசினான்.

பல்லவி கண்ணை மூடி அனுபவித்தாள். அப்படியே கழண்டு இருந்த முடியை குடுமி போட்டு கட்டினாள். அவள் திமிறி நின்ற மார்பும், விரைத்து நிற்கும் முலைக்காம்புகளையும் கிஷோர் அருண் வாய்களை அடைத்தது. தொப்புளில் இருந்து கீழே ஒரு சொட்டு வேர்வை அப்படியே கீழே சென்று அவள் பாவடையை நனைத்தது)

பல்லவி: சுகமா இருக்கு நா. ( அப்படியே உக்கார்ந்து சாப்பிட்டாள். சாப்பிட்டு எந்தரிக்கும் போது, அருண் கன்னத்தில் ஒரு முத்தம் குடுத்துவிட்டு வெக்கத்தில் சிரித்துக்கொண்டு கிட்சனுக்குள் ஓடினாள்).

கிஷோர்: (அருண் கன்னத்தில் இருந்த பல்லவி எச்சிலை தொட்டு பார்த்து) உனக்கு மட்டும் குடுக்குறா. எனக்கு இல்ல.

அருண்: விசிறி விட்டேன்ல. அதுக்கு பரிசு டா. நீயும் எதாச்சும் பண்ணு உனக்கும் கிடைக்கும். பல்லவி: சரி நா. இதுக்கு மேல என்னால முடியல. நான் போய் குளிக்கிறேன். (மாத்து துணி எடுத்துக்கொண்டு போனாள்).

அருண்: இரு பல்லவி போகாத. பல்லவி: ஏண்ணா?

அருண்: இல்ல. சாப்பிட்ட உடனே குளிக்க போக கூடாதுனு எங்க பாட்டி சொல்லுவாங்க. கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு போ.

பல்லவி: அப்படியா. அது வரை நான் என்ன பண்ணுறது? வேர்த்து ஊத்துது. குளிச்சிட்டு வந்துதான் மதிய சாப்பாட்டுக்கு ரெடி பண்ணனும். டைம் இருக்காதே.

அருண்: மதிய சாப்பாட்டுக்கு நாங்க உனக்கு ஹெல்ப் பண்ணுரோம். இங்க வந்து உக்காரு உன் கிட்ட ஒன்னு சொல்லணும்.

பல்லவி: (மாத்து துணியை சோபாவில் வைத்து விட்டு ஒரு சிறிய துண்டை மார் மீது போட்டு மூடிக்கொண்டு பக்கத்தில் அமர்ந்து) சொல்லுங்க நா.

அருண்: நான் இல்ல. கிஷோர் உன்கிட்ட ஒன்னு சொல்லனுமாம். கிஷோர்: (முழித்தான்).

அருண்: சரி விடு நானே சொல்லுறேன். நீ இப்போ போகும்போது எனக்கு ஒரு கிஸ் குடுத்தாய் ல. கிஷோருக்கு இதுவரை யாருமே கிஸ் குடுத்தது இல்லையாம்.

பல்லவி: அது விசிறி விட்ட அண்ணனுக்கு தங்கச்சி குடுத்த முத்தம்.

அருண்: அது இல்ல பல்லு. அவனுக்கு கிஸ் குடுக்கவே தெரியாதாம். நான் என் காதலிக்கு கிஸ் குடுத்திருக்கேன். ஆனா அவனுக்கு ஆள் இல்லல. கிஸ் எப்படி குடுப்பாங்கனு கூட அவனுக்கு தெரியாதாம். பல்லவி: ஓ. கிஷோர் அண்ணனுக்கு ஏத்த அண்ணி இன்னும் கிடைக்கலையா?

கிஷோர்: எங்கமா? எங்க வீட்டில் பொண்ணு பாக்குறாங்க. அதுக்கு அப்புறம் தான் இந்த கிஸ் எல்லாம் என் வாழ்க்கை ல நடக்கும்.

பல்லவி: கவலை படாதீங்க அண்ணா. சீக்கிரம் எல்லாம் உங்களுக்கும் நடக்கும். (கிஷோர் கன்னத்தில் நச் என்று ஒரு முத்தம் குடுத்தாள்). கிஷோர்: தேங்க்ஸ் பல்லவி.

பல்லவி: சரங்கனா நான் போய் குளிக்கிரேன். (மாத்து துணியை சோபா மேலிருந்து எடுக்காமலே பாத்ரூமிற்கு உள்ளே சென்று கதவை சாத்திக்கொண்டாள்).

கிஷோர்: அங்க பாருடா சோபாமேல அவ துணி.

(பாத்ரூம் கதவு திறந்தது. அவள் கையை நீட்டி வேர்த்து ஈரமான கருநீல ஜாக்கெட் மற்றும் பிங்க் ப்ராவை கதவுக்கு வெளியே போட்டாள். கதவு சாத்தி மீண்டும் திறந்தது. இம்முறை அவள் பாவாடையை வெளியே போட்டாள். தலையை மட்டும் வெளியே நீட்டி).

பல்லவி: (உதடை கடித்துக்கொண்டு) இதெல்லாம் வேர்த்து நனைந்து ஸ்மெல் அடிக்குது. அதுதான் அண்ணா கழட்டி போட்டுட்டேன்.

(கிஷோர் அருண் அவள் ஈர்த்தாலி, தோள்பட்டை அக்குளை பார்த்து வாயடைத்து இருந்தனர்).

பல்லவி: கிஷோர் அண்ணா. உங்களுக்கு எப்படி முத்தம் குடுப்பது என்று குளிச்சிட்டு ஃப்ரெஷ் ஆக வந்து சொல்லி குடிக்கிறேன். சரியா? அருண் அண்ணா, வந்ததும் சமயலுக்கு ஹெல்ப் பண்ணுறேன் நு சொல்லி இருக்கீங்க. அப்புறம் மாட்டேன்னு சொன்னீங்க, அவ்வளவுதான் பாத்துக்கோங்க. (இருவருமே எதுவும் சொல்லவில்லை) சரி நான் குளிச்சிட்டு வரேன்.

(கதவை தாளிடாமல் அப்படியே விட்டு குளிக்க ஆரம்பித்தாள்)

(- தொடரும் -)