மஹேஷ் எனும் நான் – 2 (Magesh Enum Naan 2)

This story is part of the மஹேஷ் எனும் நான் series

கொஞ்ச நேரத்தில், மங்கை அக்கா என்னை புரட்டிக் கீழே தள்ளிவிட்டு எழுந்து சென்றாள். என்னால் எழுந்திரிக்க முடியவில்லை. பிராந்தி போதையுடன், காம போதையும் கலந்து என்னை அரை மயக்கித்திலேயே வைத்திருந்தது. மங்கை அக்கா உடை மாற்றிக் கொண்டு வந்து என்னை எழுப்ப முயன்றாள். என் போதை இன்னும் தெளியவில்லை என்பதை உணர்ந்து, என்னை இழுத்துக்கொண்டு போய் கட்டிலில் கிடத்தி, கைலியை என் மீது போர்த்தினாள்.

திரும்பிப் போக எழுந்தவள் கையை பிடித்து இழுத்தேன். அப்படியே என் மீது விழுந்தாள்.

விழுந்தவளை, இருக்கியணைத்து, உதடுகளை கவ்வினேன்.

என் வாய்க்குள்ளேயே ஏதோ சொன்னாள். அரை போதையில் இருந்த எனக்கு, அவள் என் வாய்க்குள் சொன்னது எப்படி கேட்கும்? அவள் உதடுகளை சுவைத்தவாறே, என் கைகளை, அவள் முதுகு, இடுப்பு, குண்டி, தொடை என தடவி அவளை சூடேற்றினேன்.

அவளது உதடுகளை விடுவித்ததுதான் தாமதம். அவள் எழுந்து நடக்க, நான் “அக்கா” என்று அழைத்தேன்.

ஒரு நிமிடம் நின்றவள், அந்த அறையின் விளக்கை அணைத்துவிட்டு வந்து என்னை அணைத்தாள்.

அவளது முழு எடையும் அவளின் முலைகளை என் மீது அழுத்தியும், என் ஆசை தீறவில்லை, அவளை மேலும் என்னோடு அழுத்திக் கொண்டேன். அவளும் எனக்கு ஈடு கொடுத்து தன் நெஞ்சை என்னோடு அழுத்திக் கொண்டாள்.
அவளது மூச்சுக் காற்றின் ஒலி என் காதில் புயலாய் ஒலித்தது. அதில் இருந்து வெளிப்பட்ட உஷ்ணம் கத்திரி வெயிலைக்காட்டிலும் அதிகமாய் கொதித்தது. ஆனாலும், அது என் கழுத்தில் இதமாய் இறங்கியது.

என் கழுத்தில் முகம் புதைத்தவள், முத்தமழையாய் பொழிந்தாள். கழுத்திலிருந்து, கன்னம், நெற்றியென்று தொடர்ந்தவள் ஒரு இடைவெளிவிட்டு, இதழ்களை அடைந்தாள். அக்காவின் மூக்கு, என் மூக்கோடு முட்டி மோதியது. யாருடைய உஷ்ணம் அதிகமென்று, எங்கள் மூச்சுக்காற்றுகள் போட்டிப் போட்டுக்கொண்டிருந்தன. வென்றது என்னவோ அவள்தான். காரணம், அக்காவின் மூச்சுக்காற்றின் சூட்டிற்கு இணையாக அவளது இதழ்கள் என்னை குளிர்வித்துக் கொண்டிருந்தன.

சற்று நேரத்திற்கு முன்பாக, ‘முத்தமா இல்லை இது மூன்றாம் உலக யுத்தமா?’ என்னும் அளவுக்கு என் மேலுதட்டையும் கீழுதட்டையும் மாறிமாறி கடித்து காயமாக்கிய வாய், இப்போது அந்த காயங்களுக்கு ஒத்தடம் தருவதைப்போல நிறுத்தி நிதானமாக முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்த்து.

பொறுமையிருந்தாலும், அந்த முத்தத்தில் ஒரு தீவிரம் இருந்தது. அந்த இதழ்களின் துடிப்பை என் இதழ்களில் உணர முடிந்தது. அந்த துடிப்பு என் ஆண்மையில் இறங்கி அதை மீண்டும் உயர்த்தியது.

கண்ணில்லாதவன் புத்தகத்தை தடவித் தடவிப் படிப்பதைப்போல, கைகளால் தடவியே அக்காவின் இடுப்பின் மடிப்புகளை படித்தேன். இடுப்பின் பள்ளத்தில் இருந்து கைகள் தானாக குண்டிமேடுகளை மேயத் தொடங்கின. அப்படியே அழுத்தி, என் பீரங்கி அடுத்த வெள்ளை குண்டு மழை பொழிய ஆயத்தமானதை அவளது பள்ளத்தாக்கிற்கு உணர்த்தினேன்.

சற்றும் தாமதிக்காத அக்கா, என்மேல் படுத்தவாறே, தன் புடவையய் பாவாடையுடன் சேர்த்து இடுப்புக்குமேலே தூக்கினாள். என் ஆண்மை அவளின் தொடைகளுக்கிடையே உரசியது.

ஆமாம். எங்கள் ஆட்டத்தில் ஆர்வம் காட்டிய நான், என் கைலி நழுவிப் போனதை கவனிக்க மறந்தேன். அதுவும் சரிதான். இந்த ஆட்டமே ஆடைகளை அவிழ்க்கத்தானே.

ஆடையில்லாமல் பிறந்தமேனியாய் இருந்த என் ஆண்மைக்கு புகலிடம் தேடி என் வலது கை அவள் தொடைக்களுக்கிடையில் பாய்ந்தது.

தட்டுத்தடுமாறி வாசலை கண்டறிந்த கைக்குப் பரிசளிக்க வேண்டாமா? ‘நெல்லுக்குப் பாய்வதில் கொஞ்சம் புல்லுக்கும் பாயட்டும்’ என்று என் ஆள்காட்டி விரலை அவள் பெண்மையின் வாசல்கதவுகளில் அழுத்தி உள்ளே நுழைத்தேன்.

வெட்கமா, இல்லை வேதனையா என்று புரியவில்லை. விரல் உள்ளே நுழைந்த அடுத்த நொடி, இடுப்பை மேலே தூக்கிக்கொண்டாள். அந்த நொடிப்பொழுதில் தெரிந்தது, என் விரல் நுழையப்பார்த்து பனிக்குடத்திற்குள் அல்ல, எரிமலையின் தொண்டைக்குள் என்று. அத்தனை சூட்டுடன் வெடிக்கத் தயாராய் இருந்த எரிமலை வாய்க்குள் சிறுபிள்ளைத்தனமாக விரல்விட்டு விளையாடப் பார்த்தது என் தவறுதான்.

தவறுக்குப் பிராயச்சித்தமாக, என் ஆண்மையை அவள் உள்ளங்கையில் வைத்தேன். வாங்கிய வேகத்தில் என் ஆண்மையை அவள் பெண்மைக்கு கைமாற்றினாள். அப்போதுதான் புரிந்தது, ஏற்கனவே வெடித்துக்கொண்டிருந்த எரிமலையின் வாயை அடைக்கத்தான் அத்தனை அவசரம் என்று.

ஆனாலும், அதற்குள் நெருப்புப் பிழம்பு வழியத்தொடங்கிவிட்டது. வாசலை அடைத்தும் பயனில்லை, அவளது பெண்மையின் இரசம் என் ஆண்மையின்மேல் அபிஷேகமாய் பொழிந்தது.

பூட்டை திறந்த திருடன் பணத்தைத் தேடி பெட்டியை ஆராய்வதைப்போல, உள்ளே நுழைந்த என் ஆண்மை அவளின் ஊற்றைத்தேடி அங்குளம் அங்குளமாய் ஆராய்ந்தது. அது அவளுக்கு மேலும் கிளர்ச்சியைக் கொடுத்திருக்க வேண்டும். என் ஆண்மையின் மேல் செங்குத்தாக அமர்ந்தவள் எழுவதும் இறங்குவதுமாக இருந்தாள்.

அவள் குண்டி மேடுகள் என் இடுப்பில் மோதி ஒருவித தாள ஒலியை எழுப்பின. அந்த ஒலியையும் தாண்டி, அவள் பல்லைக் கடித்துக்கொண்டு முனகுவது எனக்குக் கேட்டது.

அக்காவின் முனகளும், அவள் குண்டியிடி தாளமும் ஒரு கச்சேரியாய் என்னை பரவசமூட்ட, என் ஆண்மை மேலும் வளர்ந்தது. அது வளர்ந்து, தான் தேடிய ஊற்றை தொட்டுவிட்டது.

அடுத்த நொடி, மொத்த எடையையும் என் இடுப்பில் அழுத்தி, வாயைத் திறந்து, “ஆஆஆஆஆ” என்று அளறினாள் அக்கா. அந்த ஊற்றுப் பெருக்கெடுத்து வெள்ளமாய் என் விதைப்பையை தாண்டி வழிய, என் விதைகள் வெடித்து, அவளது சூட்டைத் தணிக்க ஒரு பனிமழையை பொழிய விட்டது.

வெந்து தணிந்த காடாய், அக்கா பெருமூச்சு விட்டவாறு என் நெஞ்சில் தலை சாய்த்தாள். ஒரு பெண்ணை அடுத்தடுத்து உச்சமடைய வைக்க முடியும் என்பதை அன்றுதான் நம்பினேன். அந்த எண்ணம் எனக்குள் ஒரு பெருமிதத்தையும், மனநிறைவையும் கொடுத்தது. அக்காவை அணைத்தவாறே உறங்கிப் போனேன்.

கண்விழித்தபோது, அறை முழுவதும் வெளிச்சம் பரவியிருந்தது. கண்கூச்சம் போனதும்தான் புரிந்தது, நான் படுத்திருந்தது பாட்டியின் அறையில் என்று. ஒரு நொடியில், முந்தைய இரவு நடந்தவை கண்முண்ணே வந்து போயின.

கைலியை கட்டியவாறே, எழுந்து நின்று பார்த்தேன். படுக்கை ஈரமாய் இருந்தது. உண்மைதான், கனவல்ல. வெளியே பேச்சுக்குரல் கேட்டது. அக்காதான் தொலைபேசியில் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.

போதையில் அவளைப் புரட்டியெடுத்த எனக்கு, போதை தெளிந்தபின், அவளைப் பார்க்க தைரியமில்லை. பேச்சுக்குரல் நின்றதும் வெளியே வந்தேன். அதற்குள், அக்கா அவளது அறைக்குள் நுழைந்து கதவை சாத்திவிட்டாள். ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டுவிட்டு வாசலை நோக்கித் திரும்பும்போதுதான் அண்ணியின் நினைவு வந்தது.

அவசர அவசரமாக மாடிக்கு ஓடினேன். நாங்கள் குடித்துவிட்டுப் போட்டிருந்த பாட்டில்களும், ஒரு பாதி பீர் பாட்டிலும் இருந்தன. நேற்று நடந்தது அண்ணிக்கு தெரிந்திருக்குமா? பார்த்திருப்பாளா? என்னைப்பற்றி என்ன நினைப்பாள்? என்று ஆயிரம் கேள்விகள் எனக்குள் எழுந்தன.

என்ன செய்வதென்று புரியாமல், வேறுவழியின்றி வீட்டிற்கு சென்றேன். சுமா டிவியில் புத்தாண்டு நிகழ்ச்சி எதையோ ஆர்வமாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். சமையலறையில் இருந்து ஏதோ தாளிக்கும் சத்தம் கேட்டது. அண்ணி சமைக்கிறாள் என்று புரிந்தது. இதுதான் சந்தர்ப்பம் என்று வேகமாக என் அறைக்குள் ஓடி நுழைந்து கொண்டேன்.

சிறிது நேரம் கழித்து, கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டது. பக்கென்று ஆனது.

கதவருகில் நின்றுகொண்டு, திறக்கலாமா, வேண்டாமா என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கையில், “சித்தப்பா, சீக்கிரம் தலைக்கு குளிச்சிட்டு வருவீங்களாம். சாப்பிட்டுக் கடைக்குப் போய் கோழிக்கறி வாங்கிட்டு வர சொன்னாங்க அம்மா” என்றாள் சுமா.

குளித்து, உடைமாற்றிக் கொண்டு வெளியில் வர, மேசைமீது தோசையும், சட்னியும் இருந்தது. அண்ணியின் கண்ணில் படுவதற்குள் சாப்பிடாமல் ஓடிவிட வேண்டும் என்று நினைத்தேன். ஆனாலும், அக்காவுடன் ஆடிய ஆட்டத்திற்கு… பசி குடலை பிடுங்கியது. சட்டென்று உட்கார்ந்து 2 தோசையை சாப்பிட்டு கை கழுவிட்டு, வேகவேகமாய் வெளியே ஓடினேன். கோழிக்கறி வாங்கி வந்து, வெளியே விளையாடிக் கொண்டிருந்த சுமாவிடம் கொடுத்துவிட்டு மீண்டும் ஊர்சுற்ற சென்றுவிட்டேன்.

8 மணியான போது வீடு திரும்பினேன். ஹாலில் அண்ணி மட்டும் டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அமைதியாக உள்ளே நுழைந்து, என் அறை பக்கம் போக, “தம்பி, கொஞ்சம் நில்லு” என்றது அண்ணியின் குரல்.

நின்றேன், ஆனால் திரும்பவில்லை.

நாற்காலியில் இருந்து எழுந்து, “என்கூட வாங்க” என்று சொல்லிவிட்டு, வெளியே சென்றாள். என்ன நடக்கப்போகிறதோ என்ற பயத்துடனே அவள் பின்னாடி நடந்தேன்.

மாமா வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள். நானும் பின்தொடர்ந்தேன். மங்கை அக்கா அங்கே டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நாங்கள் உள்ளே நுழையும் சத்தம் கேட்டு திரும்பியவள், என்னை பார்த்ததும் சட்டென முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டாள். வழக்கத்திற்கு மாறாக, அக்காவின் முகத்தில் ஒரு வெட்கம். அவள் கண்களில் ஒரு பூரிப்பு.

சிறிது நேர அமைதிக்குப்பின், அண்ணியே பேசத் தொடங்கினாள்.

“நீங்க ரெண்டு பேரும் செய்யுறது கொஞ்சம் கூட நல்லால்ல. இதுக்குத்தான் குடிக்கக்கூடாதுன்னு சொன்னேன். ஒருநாளைக்கு போனா போகுதுன்னு விட்டதுக்கு, என்ன ஆச்சுன்னு பாத்தீங்களா?”
நானும் அக்காவும் ஒருவரையொருவர் பார்த்து, என்ன சொல்லி சமாளிப்பது என்று தெரியாமல் முழித்துக் கொண்டிருந்தோம்.

“இப்படியேத்தான் இருக்கப் போறீங்களா? எதுவும் சொல்றதுக்கில்லையா?” என்று அண்ணியே மீண்டும் பேசினாள்.

அக்கா ஏதோ சொல்ல வாயெடுக்க, நான் குறுக்கே புகுந்து, “இல்லண்ணி, தப்பு என்மேலதான்,” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே, அண்ணி குறுக்கிட்டாள், “நீ இரு தம்பி”.

இந்த கதையை படிக்கும்போது, என்னைப்போல் உங்களுக்கும் எழுச்சியானால், எந்த கட்டத்தில் உச்சம் அடைந்தீர்கள் என்பதை மறக்காமல், மறைக்காமல் கருத்துகளில் பதிவிடவும். உங்கள் பதிவுகளை வைத்தே கதையின் போக்கு மாறும். இந்த கதைக்கு சரியான வரவேற்பு இல்லாத பட்சத்தில், கதை முடித்து வைக்கப்படும்.
இங்கே பதிவிடுவதில் கூச்சம் இருந்தால், தொடர்பு கொள்ள
https://www.blogger.com/blog/posts/183745947423180952?hl=en-GB&tab=jj